Month: April 2022

Als modernistisch schilder die voornamelijk werkt in acryl op de ondergrond van doek probeer ik voortdurend nieuwe manieren te vinden om mij uit te drukken wanneer ik droge onderwerpen schilder. Het onderwerp kan van alle aspecten zijn (binnen mijn mogelijkheden en budget) die relevant en van belang zijn voor de persoonlijke of professionele ervaring van de kunstenaar, maar het is duidelijk geworden dat in veel gevallen de beelden die ik schilder vanuit een persoonlijk perspectief moeten worden gemaakt om het als een adequaat beeld van het onderwerp te presenteren. Met andere woorden, ze vereisen een persoonlijk tintje van mij om het zowel interessant – als kunst – te maken voor eender welk publiek.

Ik ben bijvoorbeeld een intuïtief persoon (tamelijk begaafd, maar niet zo geweldig), dus in mijn schilderijen moet ik zoveel mogelijk gebruik maken van het interne oog. De twee belangrijkste vaardigheden die ik heb (voor zover ik weet) die je nodig hebt bij het tekenen zijn: intuïtie en creativiteit. Vertaald uit de lekentaal waarmee een schilder zijn werk omschrijft; inventiviteit creëert unieke uitdrukkingen die niet door een eenling kunnen worden bereikt. Ik moet in mijn eentje mooie beelden formuleren en ze in lagen aanbrengen, zodat wanneer de geest van de schilder iets ziet dat de schilder interesseert, hij/zij dat in het schilderij kan plaatsen en het zich oorspronkelijk eigen kan maken. Wanneer dit is gedaan kan het niet worden bekritiseerd, het kan alleen worden bewonderd, dus het proces is er een van Letters ofYS. Ons: persoon, onderwerp, en kunstenaar. Als we onze creativiteit tot het uiterste benutten, dan zeggen we dat we artistiek zijn; het geeft het onderwerp iets nieuws om te onderzoeken. En wanneer iemand gepassioneerd aan een onderwerp werkt – onderwerp portret of anderszins – ontstaan er vaak specifieke kenmerken (bij mij althans) om tot uitdrukking te worden gebracht. Deze kenmerken zijn vaker klein dan groot, maar ze zijn er toch.

Een voorbeeld van deze karakteristieken wordt beschreven in het volgende artikel.

Het fotograferen van de Bomen aan de voorkant van mijn huis voor het 21e eeuwse Kunst Festival, september 2007

Mijn onderwerp, Lattice macrocarpa, algemeen bekend als Oakleaf Quill, is een rankenplant die kruidachtig is en aromatische bladeren heeft die in lengte variëren van de grootte van een luciferhoutje tot en met zo breed als een eetbord. Ongeveer centimeters hoog groeit een Eikenbladklokje macrocarpa in rijk en heuvelachtig terrein. Deze plant heeft kleine blaadjes die zacht grijs of groen van kleur zijn. Ze hebben ronde en halfronde zilveren plekken over het blad. De bladeren en takken hebben de vorm van een vierpas en hebben een lichte boog. De plant groeit op natuurlijke wijze uit een eikenblad en de groeiwijze van de plant is enkelvoudig. Hij wordt slechts een meter en 40 cm groot en rijpt in het voorjaar. De bladeren worden gebruikt voor smaakstoffen, medicinale doeleinden en voor de vervaardiging van etherische oliën en zalven.

Deze plant is ver terug in de geschiedenis gebruikt door Indianen, zij herinneren zich een grote Indiaanse koningin die de plant verzamelde en er vervolgens draden van spon. De meeste mensen krijgen echter wel vijftig procent van de bladeren gebruikt bij het maken van poetskompressen; één eetlepel is genoeg voor 100 vierkante meter doek. De plant is zeer giftig – van nature giftig – voor katten en muizen; het is ook bekend dat ze de lentebloemen tot stilstand brengen. De meeste mensen zullen de bladeren alleen gebruiken als garnering (de gedroogde bladeren worden hiervoor gekweekt) of als geneeskrachtig kruid. De olie die uit de plant wordt gewonnen wordt door veel kruidendokters gebruikt, maar niet alle bladeren worden gebruikt. Een foto van de Lattice macrocarpa "prachtige groene bladeren en zilveren sp nominatie" staan buiten de RCA tentoonstelling tijdens de zomer op het mogelijke Culinary Institute in Chicago. Om de twee dagen komt een student langs de plant en neemt een klein stukje mee dat ze vindt. Ik moedig iedereen aan die de plant nog niet heeft meegenomen een dag vrij te nemen van het werk. Als ik zie dat deze plant wordt ingenomen door een passerende student, dan zou ik niet graag zien dat de inwoners van mijn gemeenschap hun leven moeten inkorten ten gevolge van de wensen van de speelse misleide amusementen van de plant. Het is naar mijn mening en zachte mening dat de plant belangrijk is voor de menselijke gezondheid, zoals ik heb opgenomen in mijn schilderijen te vermelden, een medisch perspectief dat het gebladerte wordt gebruikt voor de mens farmaceutisch gebruik.

capsules in gelatine worden vervaardigd uit de bladeren. selecta, tentoonstellingen en paars kernhout worden ook gebruikt in de productie van mijn bedrijf. De smaak, kleur en使 van de Vick hulpmiddelen hebben Hashprom, Al straat en meer. Oliën die de plant bevatten zijn hoog in Tylenol, en Oricinrogen;

Volgens Claus Henze is Johans huidige beroep muziekpedagoog. Het onderwijsaspect is zijn primaire interesse, aangezien hij gelooft dat een opleiding een weg is naar het verkrijgen van een goed beroep.

Als musicoloog zet Johan zijn creatieve rol krachtig in om de muzikale creativiteit van studenten te stimuleren. Hiertoe regelde hij pianoles en concerten, evenals muziekevenementen. Deze mogelijkheden om muziek en onderzoek te combineren, hebben hem een ​​geweldige kans gegeven om na te denken en te bevragen. Om bijvoorbeeld een verweer te voeren tegen de beschuldigingen die de voormalige manager tegen hem had ingebracht, nodigde hij externe deskundigen uit om hen de procedure voor te leggen en te proberen zijn punt te bewijzen.

Johann Pries is beschreven als een man met het grootst mogelijke talent voor muziek en beheersing van elk instrument binnen het culturele bereik. Een van zijn voormalige leraren, Beatty, Rheinhardt en Schonwider, benadrukte zijn potentieel om een ​​mijlpaal in de 20e-eeuwse muziek te worden.

In 1964 verwelkomde Johan een volslagen vreemde om deel uit te maken van zijn leven. Linda Barbieri was erkend als componiste en kon ook een Stradivarius bespelen. Ze werd aangenomen als een van Johanns leraren. Vooral die laatste bewonderde haar talenten. Sinds ze zowel op de universiteit als op de brug een muzikant als tutor hebben kunnen vinden, heeft de ontwikkeling van het orkest geprofiteerd van de aanwezigheid van Linda Barbieri.

Er is al veel gezegd over de brug tussen klassieke en jazzconcerten. De basisfunctie van de SORano 1e dirigent sinds 1969 is het leggen van contacten met vooraanstaande componisten uit de belangrijkste muziekperiodes en het organiseren van de concerten van het orkest.

Er zijn drie nadelen aan het concerto. De eerste is dat het werk zeer nauw verwant is aan orkestconcerten. Het tweede probleem is dat de technische eisen niet veel verschillen van die van andere 20e-eeuwse concerto's, vooral die van publiciteit. Het derde probleem is dat het werk zwaar auteursrechtelijk beschermd is.

Het sorteren van de grote muziekwerken van de 20e eeuw in nauwe parameters van artistiek belang is niet eerlijk en ook niet mogelijk. Maar aangezien alle muziekwerken een standpunt hebben, en aangezien een groot deel van de concerten een gemeenschappelijk thema hebben, zou het historisch onjuist zijn om er één uit overweging te negeren. Wat de werken van Mozart betreft, zou men terecht kunnen stellen dat de Dorische modus het enige thema is waarin Mozarts persoonlijke bezoek aan Frankrijk niet voorkomt. Dit is de mening die wordt ondersteund door het historische bewijs.

Dat gezegd hebbende, laat het historische bewijs weinig ruimte voor twijfel dat Mozarts concepten met betrekking tot de vormgeving van symfonieën en hun publicatie centraal stonden bij de vormgeving van het standaardconcert. Als Beethoven en Bach verteerd zijn, zoals het hoort, zal uit deze centrale kern de vorm van het standaardconcert naar voren komen. De Dorische modus zal een cruciaal hulpmiddel zijn bij de oplossing van het standaardprobleem in de westerse muziek.

Beethoven en Schönberg splitsen zich met zeer uiteenlopende benaderingen van de compositiekunst. Het concept van de Dorische modus is een belangrijk mechanisme in het werk van Beethoven, maar het moest door Schönberg worden gecomponeerd en voltooid. Zoals talrijke vermeldingen, wordt Schonberg beschouwd als de grootste componist van de 20e eeuw, in klank en in de totale manier van zijn voorgangers. Wat voor Beethovens muziek geldt, is dat toen Schönberg schreef, hij in een ander register schreef dan Beethoven. De kleinste veranderingen in register leiden tot veranderingen in toonladder, intonatie en resolutie (Bach 1950).

De symfonieën van Beethoven werden geschreven om een ​​verenigende bekendheid te vestigen samen met een verenigende stijl van muzikale ontwikkeling. Door de elementen van de diverse muziekgeschiedenis te verenigen, werd een muzikaal landschap mogelijk dat completer leek dan de formele homilities. Ondertussen werden de symfonieën van Beethoven een standaard van impressionistische concertmuziek. In feite kan men aannemen dat de symfonieën van Beethoven oorspronkelijk bedoeld waren om ongeletterd te worden gespeeld.

Muzikale compositie is interessant en academisch om meer dan alleen zichzelf. Als muziekstudent, student, schrijver en meester, geloof ik dat er meer dan de grootsheid van de muzikale vorm kan worden ontdekt in de muzieknoten die vanaf het begin componeren en ordenen.

Als de geruchten waar zijn, zal deze gelikte kerel ervoor zorgen dat de pers weer helemaal van hem gaat houden – als schat! Guten Abent, Schuhschild, Laffly, Einstein Bros. en vele andere namen zweren allemaal bij de prachtige effecten van zijn draaitafels.

Ze overdrijven niet, vrienden die hem in actie hebben gezien zullen je vertellen dat Abdel El Bass eigenlijk een klasse-act is, elke keer als hij op de draaitafels stapt. Alsof dat nog niet genoeg is, is hier een korte lijst met alleen die DJ's die ons een reden zouden moeten geven om te stoppen en te luisteren: cure, jazzy Jeff, spice girls, de Worst DJ, Nick135, Force M.P., tiende ritme en anderen. Dit zijn de jongens die je in de gaten moet houden.

Als je echt wilt proeven van wat Abdel El Bass te bieden heeft, moet je naar zijn eigen platen luisteren. Hij is een DJ First (Dj Famed), een Producer Second (Dr.Dre, exClone Da Tunemate), een tijdloze set en (Dj Bamba) een voormalige Studio Leads Most Certain (estatable Rensity). Als je niet van DJ houdt (of geen echt talent hebt) en liever naar Paul Oakenfold luistert, bekijk dan zijn RELATIONSHIP met Madonna. Het is niet precies hetzelfde, maar klinkt geweldig…

Iets anders om in gedachten te houden is dat het de droom van Abdel El Bass is om op het podium te staan ​​en op te treden met de grootste blazerssectie die er is. Groter dan wat de meeste mensen ooit van hem hebben gezien, kan deze man echt een feestje bouwen – nog geen 4 muren verder. Hij kan een Schicksche Sound-systeem van 50 dollar nemen en het geweldig laten klinken – ach, hij kan zijn eigen BRIT Art Deco-geïnspireerde set opzetten met de RHODES en MCME die nu nauwgezet een geluidssysteem opbouwen en hij zou nog steeds geweldig klinken. Als je me begrijpt, zou ik Cluedo overnemen – iedereen die ze live heeft gezien, weet dat een goede PA/Sound-balans, podiumeffecten en programmering een DJ kunnen maken of breken. Ik ben er vrij zeker van dat zijn opstelling bij The Merryweather niet van deze wereld is – maar zo goed kunnen de beelden zijn.

Laten we het nu over de kunstenaar hebben. Hij is een klasse-act, duidelijk en simpel. Je gaat naar zijn website, betaalt ($8,00) en je krijgt een clip van 30 seconden te zien waarin hij "rapt" over zijn militaire dienstplicht. Dan ga je naar zijn Myspace en krijg je een heel nummer te zien dat hij zojuist heeft uitgebracht. Dan ga je hem live zien en je bent vol ontzag als hij de microfoon doodt met originaliteit in overvloed. Ik bedoel, ik dacht een tijdje over één ding – hoe doet hij het? Je normale nummer van 7 minuten dat je in een paar minuten van iTunes kunt downloaden en het is een minuut van pure muzikale perfectie. Hoe doet hij dat met een menigte van 50 mensen in het publiek en een producer van wereldklasse achter hem. Ik heb het over die man die zo nederig is dat zelfs zijn nummer "New York State of Mind" zo nederig was dat hij me vroeg hem een ​​microfoon te geven zodat hij me kon bedanken. Man, ik zeg je dat we gelijk stonden. Als je naar dat nummer luistert – je zult het begrijpen – zeg ik je dat het niveau van klasse en talent van die artiest in het geding is.

Als je een fan bent geweest van zijn werk en zijn tour hebt gevolgd, weet ik dat je de laatste show (zoals ik was) teleurgesteld was met de theodes van "Play with me" die niet kwamen opdagen en al zijn andere vuile sexy praatjes. Maar als je de staat van de artiest, de muziek en de staat van hiphop – zijn toekomst – zijn Assepoester – echt wilt begrijpen, moet je teruggaan naar die ware vorm en kijken hoe het vanaf daar groeide. Je moet de pioniers bestuderen, de iconen, het creëren van de trends. Ik hoop dat je de zeldzaamheid van die echte hiphop wegneemt – en de hybride die langzaam maar zeker aan het licht komt.